Samen verder: twee Perrons, één missie

1 maart 2020 • Buurtpastor en pionier Timo Hagendijk en missionair opbouwwerker Jacqueline Gravesteijn slaan de handen ineen. Hun plannen en activiteiten voor de wijk bundelen ze voortaan onder één noemer: Perron Oosterheem.

Nauw contact
Vanaf het moment dat Timo vorig jaar als pastor-pionier bij Perron Centrum kwam werken, heeft hij nauw contact met Jacqueline, die zich al langer inzet als missionair opbouwwerker voor Perron 1 aan de andere kant van Oosterheem. Allebei zijn ze gedreven en gemotiveerd, ze vinden elkaar voor hun ‘missie in de wijk’.
Samen met de missionaire taakgroepen en de Perron-teams hebben zij de afgelopen tijd uitgebreid overlegd: waar staan we eigenlijk, voor wie werken we, wat hebben we bereikt, en vooral: wat willen we in de toekomst?

Eigen karakter
Is het niet jammer dat er pioniersplekken zoals de Perrons nodig zijn? Zou het niet mooier zijn als dat werk vanuit gewone kerken gedaan kon worden?
Timo veert op. ‘Nee, juist niet! Ik ben blij met die pioniersplekken, met hun eigen, aparte karakter! We zeggen vaak te makkelijk: jullie zijn allemaal welkom in de kerk en we zijn hier allemaal gelijk, maar in de praktijk werkt dat niet zo. Verschillende groepen spreken een verschillende taal, maken zich over andere dingen druk. Wanneer je dat niet ziet, loop je het gevaar dat de mensen die je oprecht welkom heette, zo weer weg zijn.’

Versterken en aanvullen
‘Er zijn wel accentverschillen’, legt Timo uit. ‘Perron 1 is een diaconaal, Perron Centrum een missionair ontmoetingscentrum. Maar in de praktijk loopt het door elkaar. Diaconaal werk heeft missionaire aspecten, en andersom ook! Perron Centrum organiseert bijvoorbeeld elke zondag Perronmeetings in de bovenzaal van de Oosterkerk, duidelijk een missionaire activiteit, maar doordeweeks is er ook een workshop als Haren vlechten voor jonge meiden. Daar gaan we niet evangeliseren. Wel vertellen we wie we zijn: een groep christenen die het goede willen voor de mensen van deze wijk.’
‘Dat werkt op Perron 1 ook zo’, zegt Jacqueline. ‘Wij organiseren goedkope of gratis activiteiten, zoals ontmoetingsmaaltijden voor mensen met weinig geld. In gesprekken met bezoekers komen we sociale problemen op het spoor. We proberen daar dan hulp voor in te schakelen. Maar mensen weten dat we ‘van de kerk’ zijn, en tijdens ontmoetingen ontstaan er soms opeens heel mooie en open gesprekken.’

‘Mensen weten dat we van de kerk zijn’

Timo en Jacqueline willen zo samenwerken, dat beide werksoorten elkaar versterken en aanvullen. ‘Zo ontstaat er een mooi palet van missionair en diaconaal pionierswerk, voor een breed publiek in de wijk!’, zegt Jacqueline en Timo vult aan: ‘Als ontmoetingscentrum wil je ook een plek zijn waar mensen een gemeenschap vormen, voor elkaar zorgen en met elkaar praten over hun levensvragen.’

‘Voor elkaar zorgen en praten over levensvragen’

Plannen genoeg
‘Plannen genoeg voor het nieuwe seizoen’, zegt Jacqueline, ‘maar we houden er rekening mee dat in september de corona oplaait.’ Vooral voor Jacqueline is dat lastig, omdat zij werkt vanuit zorginstellingen met kwetsbare cliënten. ‘We moeten soepel omgaan met onze plannen’, stelt ook Timo. ‘We beginnen weer met de gezamenlijke lunches op woensdagmiddag, maar als dat opnieuw onmogelijk wordt, gaan we natuurlijk weer maaltijden aan huis uitdelen!’

• Mieke Brak